Terapia dzieci opiera się w dużej mierze na współpracy psychologa z rodziną dziecka, niekiedy także z placówką edukacyjną, do której dziecko uczęszcza (szkoła lub przedszkole). Terapia dziecka rozpoczyna się od spotkania konsultacyjnego z jego rodzicami/opiekunami, w trakcie którego psycholog poznaje powód zgłoszenia dziecka na terapię oraz zbiera wywiad i pyta rodziców/opiekunów o ich oczekiwania co do działań terapeutycznych. W kolejnych spotkaniach udział bierze dziecko – psycholog nawiązuje z nim relację i poznaje sposób jego funkcjonowania. Wstępne konsultacje kończą się rozmową psychologa z rodzicami/opiekunami, w trakcie której następuje podsumowanie spotkań psychologa z dzieckiem i wspólne zaplanowanie działań zmierzających do poprawy sytuacji i pomocy dziecku oraz całej rodzinie. Zarówno wstępne spotkania diagnostyczne, jak i późniejsze terapeutyczne, z reguły odbywają się z częstotliwością raz na tydzień.

Terapia indywidualna dzieci, szczególnie młodszych, w dużej mierze opiera się na naturalnej dla nich aktywności, jaką jest zabawa, odwołująca się do indywidualnych zainteresowań i form ekspresji – takich jak rysowanie, układanie, granie w gry planszowe/karciane, zabawa wybranymi przedmiotami/zabawkami czy nadawanie ról. Sama relacja między psychologiem a dzieckiem jest ważnym czynnikiem leczącym. Podczas terapii dziecko, wykorzystując swoją naturalną aktywność w zabawie i rozmowie, przekazuje ważne dla niego sprawy i problemy, pokazując jednocześnie, w jaki sposób je przeżywa. W toku kolejnych spotkań, na bazie tworzącego się zaufania w relacji terapeutycznej pomiędzy dzieckiem a psychologiem, możliwe stają się zmiany dotyczące niekorzystnych sposobów radzenia sobie z emocjami i trudności hamujących rozwój dziecka.